Op 11 november sloot de Boekenbeurs in Antwerpen. Wie wilde kon die dag nog zijn boekje (met als titel die van deze column) laten signeren door niemand minder dan professor Lieven Annemans, eerbaar gezondheidseconoom, intelligente mens en een vlot schrijver.
Voila, gratis reclame en bij deze ook het enige stuk tekst vandaag dat echt gratis is. Kwestie van wat boeken te verkopen wordt de affiche gesierd door de prikkelende stelling "Frauderen artsen elke dag?". Vanzelfsprekend, het tegendeel staat (hopelijk) in het boekje.
CM-voorzitter Luc Van Gorp, wiens jaarinkomen ruim het mijne overtreft, zette laatst nog de artsen neer als geldwolven. De SP.A heeft een pagina op haar website 'Vraagt mijn arts te veel?'. En on top of the bill stelt minister De Block, wiens jaarinkomen alweer het mijne overtreft, dat je 'toch geen arts wordt voor het geld zeker' (De Morgen, 13/10).
Kortom, meneer doktoor is helemaal van zijn piëdestal gedonderd. Patiënten zijn nooit te beroerd om voor het minste akkefietje van arts te veranderen, en de framing dat artsen meer aan geldklopperij dan aan gezondheidszorg doen was nog nooit zo duidelijk. Hippocrates niet meer dan een Griekse dwaas. Net zoals wij, collega's.
U en ik, rechtgeaarde artsen die begaan zijn met hun patiënten, wij worden gerold.
Natuurlijk zijn er excessen. Natuurlijk zijn er profiteurs en foefelaars. Natuurlijk is toegankelijkheid, betaalbaarheid en transparantie belangrijk. We moeten openstaan voor een volwassen discussie waarin de eigenschappen van het vrije beroep verzoend worden met onze maatschappelijke (dienstverlenende) functie. Maar u en ik, rechtgeaarde artsen die begaan zijn met hun patiënten, wij worden gerold.
Jaar na jaar immers krijgen we van het RIZIV het bundeltje van 'de conventie' toegestuurd, nachtelijk onderhandeld tussen collega's wiens inzet ik oprecht apprecieer en apparatsjiks van de mutualiteiten. Als u - druk met patiënten of eventueel toch ongeïnteresseerd (maar dat weiger ik te geloven) - niets onderneemt, dan wordt u verondersteld akkoord te gaan wat erin staat. Vreemde vorm van een contract, toch?
Of als u het toch leest, dan zullen sommigen zoals ik, ter wille van de toegankelijkheid voor de patiënt, node onder invloed van een glas Jack Daniels of witte martini, alweer eens een paar keer goed slikken en stilzwijgend akkoord gaan.
Vier(!) indexsprongen, een cumulatief inkomensverlies van 9%, langer werken en een pensioen dat een habbekrats is van wat we jaren aan RSZ hebben gestort. Een totaal gebrek aan herijking van intellectuele prestaties ten opzichte van technische.
Een hoop onbetaalde administratieve kuren voor FOD en mutualiteit (waarbij de meeste toepassingen digitaal nog niet op punt staan maar ze wel onze praktijktoelage/telematicapremie onderuithalen). Ziekenfondsen die zogenaamd 'onterecht aangerekende verstrekkingen' zonder wederwoord verrekenen met volgende facturen. Ik kan nog wel even doorgaan zo u wenst.
Conclusie, eerbare collega's, we geven het beste van onszelf gedurende onze beste jaren. Je geld of je leven in de gezondheidszorg? Voor mij een portie respect alstublieft. Nu. Shaken, not stirred.
Voila, gratis reclame en bij deze ook het enige stuk tekst vandaag dat echt gratis is. Kwestie van wat boeken te verkopen wordt de affiche gesierd door de prikkelende stelling "Frauderen artsen elke dag?". Vanzelfsprekend, het tegendeel staat (hopelijk) in het boekje.CM-voorzitter Luc Van Gorp, wiens jaarinkomen ruim het mijne overtreft, zette laatst nog de artsen neer als geldwolven. De SP.A heeft een pagina op haar website 'Vraagt mijn arts te veel?'. En on top of the bill stelt minister De Block, wiens jaarinkomen alweer het mijne overtreft, dat je 'toch geen arts wordt voor het geld zeker' (De Morgen, 13/10). Kortom, meneer doktoor is helemaal van zijn piëdestal gedonderd. Patiënten zijn nooit te beroerd om voor het minste akkefietje van arts te veranderen, en de framing dat artsen meer aan geldklopperij dan aan gezondheidszorg doen was nog nooit zo duidelijk. Hippocrates niet meer dan een Griekse dwaas. Net zoals wij, collega's.Natuurlijk zijn er excessen. Natuurlijk zijn er profiteurs en foefelaars. Natuurlijk is toegankelijkheid, betaalbaarheid en transparantie belangrijk. We moeten openstaan voor een volwassen discussie waarin de eigenschappen van het vrije beroep verzoend worden met onze maatschappelijke (dienstverlenende) functie. Maar u en ik, rechtgeaarde artsen die begaan zijn met hun patiënten, wij worden gerold.Jaar na jaar immers krijgen we van het RIZIV het bundeltje van 'de conventie' toegestuurd, nachtelijk onderhandeld tussen collega's wiens inzet ik oprecht apprecieer en apparatsjiks van de mutualiteiten. Als u - druk met patiënten of eventueel toch ongeïnteresseerd (maar dat weiger ik te geloven) - niets onderneemt, dan wordt u verondersteld akkoord te gaan wat erin staat. Vreemde vorm van een contract, toch?Of als u het toch leest, dan zullen sommigen zoals ik, ter wille van de toegankelijkheid voor de patiënt, node onder invloed van een glas Jack Daniels of witte martini, alweer eens een paar keer goed slikken en stilzwijgend akkoord gaan.Vier(!) indexsprongen, een cumulatief inkomensverlies van 9%, langer werken en een pensioen dat een habbekrats is van wat we jaren aan RSZ hebben gestort. Een totaal gebrek aan herijking van intellectuele prestaties ten opzichte van technische.Een hoop onbetaalde administratieve kuren voor FOD en mutualiteit (waarbij de meeste toepassingen digitaal nog niet op punt staan maar ze wel onze praktijktoelage/telematicapremie onderuithalen). Ziekenfondsen die zogenaamd 'onterecht aangerekende verstrekkingen' zonder wederwoord verrekenen met volgende facturen. Ik kan nog wel even doorgaan zo u wenst.Conclusie, eerbare collega's, we geven het beste van onszelf gedurende onze beste jaren. Je geld of je leven in de gezondheidszorg? Voor mij een portie respect alstublieft. Nu. Shaken, not stirred.
