20 jaar na Vlaanderen organiseert Franstalig België vandaag voor het eerst een ingangsexamen voor de geneeskundestudies. Onder luid protest en met stokoude tegenargumenten: een artsentekort dreigt en vele jongeren wordt een toekomst door de neus geboord. Over de ideologische en andere grenzen heen bestaat er in Vlaanderen brede consensus over het nut van een toelatingsproef. Terecht? Zich af en toe bezinnen, is aangewezen. Als de officiële cijfers correct zijn, dan is er nu al in tal van gemeenten een huisartsentekort. Natuurlijk is medisch aanbod plannen een aartsmoeilijke aangelegenheid. Hoe breng je over een periode van jaren het toenemende aantal artsen dat minder werkt in kaart? Wat is de impact van nieuwe zorgberoepen? Van een mogelijk gewijzigd KB78? Enzoverder. Aan vraagzijde valt de toename aan chronische zorg, het stijgende aantal mensen met multipele aandoeningen, de invloed van mogelijke nieuwe (import)ziekten enz. nauwelijks exact in te schatten. 14% slaagde in het jongste, Vlaamse ingangsexamen. Maar hoeveel jongelui namen twee, drie, vier, vijf... keer deel om finaal een andere richting te kiezen? Hoeveel bereiden zich voor door eerst andere studies te volgen of door dure repetitoren onder de arm te nemen? Die kosten worden amper in rekening gebracht. Het zorgt ook voor ongewenste sociale discriminatie. Kinderen van meer begoede ouders kunnen zich dit permitteren, wie het wat minder breed heeft niet. Elitair blijven de geneeskundestudies ook omdat allochtonen met taalachterstand weinig kans maken.

Dit is geen pleidooi om de proef af te schaffen. De Latijnse vrijheid, blijheid-mentaliteit in Franstalig België is geen optie. Maar wellicht is de Angelsaksische streng-in-de-leer-planning van Vlaanderen er toch ook wat over.

20 jaar na Vlaanderen organiseert Franstalig België vandaag voor het eerst een ingangsexamen voor de geneeskundestudies. Onder luid protest en met stokoude tegenargumenten: een artsentekort dreigt en vele jongeren wordt een toekomst door de neus geboord. Over de ideologische en andere grenzen heen bestaat er in Vlaanderen brede consensus over het nut van een toelatingsproef. Terecht? Zich af en toe bezinnen, is aangewezen. Als de officiële cijfers correct zijn, dan is er nu al in tal van gemeenten een huisartsentekort. Natuurlijk is medisch aanbod plannen een aartsmoeilijke aangelegenheid. Hoe breng je over een periode van jaren het toenemende aantal artsen dat minder werkt in kaart? Wat is de impact van nieuwe zorgberoepen? Van een mogelijk gewijzigd KB78? Enzoverder. Aan vraagzijde valt de toename aan chronische zorg, het stijgende aantal mensen met multipele aandoeningen, de invloed van mogelijke nieuwe (import)ziekten enz. nauwelijks exact in te schatten. 14% slaagde in het jongste, Vlaamse ingangsexamen. Maar hoeveel jongelui namen twee, drie, vier, vijf... keer deel om finaal een andere richting te kiezen? Hoeveel bereiden zich voor door eerst andere studies te volgen of door dure repetitoren onder de arm te nemen? Die kosten worden amper in rekening gebracht. Het zorgt ook voor ongewenste sociale discriminatie. Kinderen van meer begoede ouders kunnen zich dit permitteren, wie het wat minder breed heeft niet. Elitair blijven de geneeskundestudies ook omdat allochtonen met taalachterstand weinig kans maken.Dit is geen pleidooi om de proef af te schaffen. De Latijnse vrijheid, blijheid-mentaliteit in Franstalig België is geen optie. Maar wellicht is de Angelsaksische streng-in-de-leer-planning van Vlaanderen er toch ook wat over.