De rode draad is duidelijk. Witte schorten sluiten mensen op in isolatiecellen en binden ze aan armen en voeten vast. Isolatie als straf, in plaats van last resort. Patiënten worden onmondig gemaakt en moeten allerhande dwaze regeltjes volgen. Vreemd genoeg wekt dit rapport geen verbazing op voor de meesten onder ons. Een aantal instellingen is al in de 21ste eeuw beland. Het kan dus anders.

De overheid gaat niet vrijuit. Hoe kan je anders de artikel 107 saga verklaren en het feit dat bij de reorganisatie van het ziekenhuislandschap het impressionante aantal psychiatrische bedden 'vergeten' wordt? Investeer die middelen in de eerstelijnspsychologen onder coördinatie van de huisarts. De astronomische consumptie aan psychofarmaca wordt al lang besproken in contemplatieve werkgroepen. En sommige 'voltijdse' psychiaters in een PZ werken 20 uur. Ook dat heeft de overheid geaccepteerd. Ze gaan er nu Hilde Crevits naartoe sturen.

Bij deze doe ik een oproep aan de meest verheven collega-psychiaters om hun nek uit te steken.

Er zijn gelukkig ook collega's die keihard werken. Bij deze doe ik een oproep aan de meest verheven collega-psychiaters om hun nek uit te steken. Verwijs het middeleeuwse paradigma van de psychiatrie definitief naar de prullenmand. Ik weet dat ze er zijn en ken ze zelfs persoonlijk, maar de gilde houdt hen goed onder de knoet. Creëer eindelijk publieke transparantie over voorschrijfgedrag en de klinische en maatschappelijke uitkomsten die jullie bereiken. Jullie cliënten hebben daar recht op. Naar beneden met die torenhoge suïcidecijfers. En de idiot savant die beweert dat dat komt doordat we te weinig psychofarmaca slikken, is aan ECT toe.

Sommige opinion leaders - niet gestoord door enig belangenconflict met de farma - zullen verbolgen reageren op deze column. Daarmee zullen ze het psychiatrierapport van De Standaard confirmeren. Ik ben benieuwd met welke DSM-criteria ik in de banvloek zal geslagen worden. Het heeft wat weg van voodoo. Ik pleit alvast om in de DSM de diagnose 'Munchausen by psychiatry' op te nemen. In de evidence-based wereld noemen we dat disease mongering.

De rode draad is duidelijk. Witte schorten sluiten mensen op in isolatiecellen en binden ze aan armen en voeten vast. Isolatie als straf, in plaats van last resort. Patiënten worden onmondig gemaakt en moeten allerhande dwaze regeltjes volgen. Vreemd genoeg wekt dit rapport geen verbazing op voor de meesten onder ons. Een aantal instellingen is al in de 21ste eeuw beland. Het kan dus anders. De overheid gaat niet vrijuit. Hoe kan je anders de artikel 107 saga verklaren en het feit dat bij de reorganisatie van het ziekenhuislandschap het impressionante aantal psychiatrische bedden 'vergeten' wordt? Investeer die middelen in de eerstelijnspsychologen onder coördinatie van de huisarts. De astronomische consumptie aan psychofarmaca wordt al lang besproken in contemplatieve werkgroepen. En sommige 'voltijdse' psychiaters in een PZ werken 20 uur. Ook dat heeft de overheid geaccepteerd. Ze gaan er nu Hilde Crevits naartoe sturen. Er zijn gelukkig ook collega's die keihard werken. Bij deze doe ik een oproep aan de meest verheven collega-psychiaters om hun nek uit te steken. Verwijs het middeleeuwse paradigma van de psychiatrie definitief naar de prullenmand. Ik weet dat ze er zijn en ken ze zelfs persoonlijk, maar de gilde houdt hen goed onder de knoet. Creëer eindelijk publieke transparantie over voorschrijfgedrag en de klinische en maatschappelijke uitkomsten die jullie bereiken. Jullie cliënten hebben daar recht op. Naar beneden met die torenhoge suïcidecijfers. En de idiot savant die beweert dat dat komt doordat we te weinig psychofarmaca slikken, is aan ECT toe. Sommige opinion leaders - niet gestoord door enig belangenconflict met de farma - zullen verbolgen reageren op deze column. Daarmee zullen ze het psychiatrierapport van De Standaard confirmeren. Ik ben benieuwd met welke DSM-criteria ik in de banvloek zal geslagen worden. Het heeft wat weg van voodoo. Ik pleit alvast om in de DSM de diagnose 'Munchausen by psychiatry' op te nemen. In de evidence-based wereld noemen we dat disease mongering.