Deze week lanceert de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de elfde editie van de International Classification of Diseases, zeg maar het compendium van medische aandoeningen. Daarin wordt een gameverslaving erkend als ziekte.
De WHO spreekt over een gameverslaving wanneer gamen het leven van een persoon domineert en het gamen verder gezet wordt ondanks het optreden van negatieve gevolgen.
Volgens de organisatie zijn experts wereldwijd het erover eens dat dwangmatig gamen tot gezondheidsproblemen kan leiden, en een behandeling daarom aangewezen is. In verschillende landen wordt gameverslaving namelijk reeds erkend als belangrijk gezondheidsprobleem. Zo heeft o.m. het Verenigd Koninkrijk privéverslavingsklinieken uitgebouwd om de aandoening te behandelen.
"We moeten nu niet meer rond de pot draaien, door het depressie of angst te noemen of een ander gevolg zonder de ziekte zelf te benoemen", reageert diensthoofd psychiatrie dr. Petros Levounis in The New York Times.
Om een diagnose te kunnen stellen, moet er minstens twaalf maanden sprake zijn van abnormaal gamegedrag. Een kortere periode is mogelijk, als de symptomen heel ernstig zijn, voegt de nieuwe gids eraan toe. Een internetgameverslaving kwam overigens wel al aan bod in de DSM-5 van de American Psychiatric Association. Daarin wordt gameverslaving een conditie genoemd die verder onderzoek verdient.
Uit de meest recente VAD-leerlingenbevraging (2015-2016) blijkt dat 90% van de gamende jongeren (12-18 jaar) in Vlaanderen geen problemen ervaart met gamen. Het Belspo-onderzoek 'CLICK' legt dat cijfer bij de Belgische volwassen bevolking op 97%. "De meeste gamers doen dus aan recreatief gamen, dit wil zeggen dat het blijft bij gamen als hobby of ontspanning. Voor een kleine groep kan je wel spreken van problematisch gamen", schrijft de druglijn op haar website.
De WHO spreekt over een gameverslaving wanneer gamen het leven van een persoon domineert en het gamen verder gezet wordt ondanks het optreden van negatieve gevolgen.Volgens de organisatie zijn experts wereldwijd het erover eens dat dwangmatig gamen tot gezondheidsproblemen kan leiden, en een behandeling daarom aangewezen is. In verschillende landen wordt gameverslaving namelijk reeds erkend als belangrijk gezondheidsprobleem. Zo heeft o.m. het Verenigd Koninkrijk privéverslavingsklinieken uitgebouwd om de aandoening te behandelen."We moeten nu niet meer rond de pot draaien, door het depressie of angst te noemen of een ander gevolg zonder de ziekte zelf te benoemen", reageert diensthoofd psychiatrie dr. Petros Levounis in The New York Times.Om een diagnose te kunnen stellen, moet er minstens twaalf maanden sprake zijn van abnormaal gamegedrag. Een kortere periode is mogelijk, als de symptomen heel ernstig zijn, voegt de nieuwe gids eraan toe. Een internetgameverslaving kwam overigens wel al aan bod in de DSM-5 van de American Psychiatric Association. Daarin wordt gameverslaving een conditie genoemd die verder onderzoek verdient. Uit de meest recente VAD-leerlingenbevraging (2015-2016) blijkt dat 90% van de gamende jongeren (12-18 jaar) in Vlaanderen geen problemen ervaart met gamen. Het Belspo-onderzoek 'CLICK' legt dat cijfer bij de Belgische volwassen bevolking op 97%. "De meeste gamers doen dus aan recreatief gamen, dit wil zeggen dat het blijft bij gamen als hobby of ontspanning. Voor een kleine groep kan je wel spreken van problematisch gamen", schrijft de druglijn op haar website.
