Farmaceutische zorg = sociaal ondernemerschap

Dit jaar mag ik ambassadeur zijn voor Vlaams Brabant en daar ben ik fier op. Mogen werken in de zorgsector is immers net dat tikkeltje meer ondernemer. Het getuigt van heel wat zin voor 'sociaal' ondernemerschap. Een korte getuigenis.Apothekers krijgen vandaag steeds meer administratie te verwerken, om voor en na de uren te doen, want je wil overdag toch genoeg tijd en aandacht aan je patiënten besteden? Een apotheker mag geen 'box mover' worden, geen loutere 'pillenverkoper'. Je moet aandacht schenken aan goed geneesmiddelengebruik, adviesverlener en vertrouwenspersoon zijn, niet alleen wat de medicatie zelf betreft. Er zijn veel meer oudere mensen, vaak vereenzaamd, voor wie wij een belangrijke ontmoetingsplaats zijn. Dat schept een duurzame band en dat is het mooiste aan dit beroep, het is elke dag anders. Als een patiënt binnenstapt die met iets in de knoop zit, en je kan die verder helpen of geruststellen, dat geeft een goed gevoel. Als een patiënt uit het ziekenhuis wordt ontslagen komt die vaak als eerste bij ons langs om de voorgeschreven medicatie te halen. Dan maak je tijd voor zijn of haar verhaal. Ja, ook luisteren naar mensen is een medicijn.In tegenstelling tot vroeger is er nu ook veel meer nood aan samenwerking tussen zorgverleners. Wij bellen met huisartsen en verpleegkundigen, we komen vaak aan huis bij oudere of bedlegerige patiënten."En toch zit ik met een dubbel gevoel... Hoe duurzaam zal 'mijn' sociaal ondernemerschap zijn in een maatschappij waar de vergrijzingscrisis aan de deur klopt en zich onmiddellijk vertaalt in een onwaarschijnlijk hoge vergrijzingsfactuur: stijgende uitgaven aan zorg en gezondheid, een tsunami aan chronisch zieken en een nooit eerder gezien hoog geneesmiddelengebruik?Hoe solidair zullen we blijven om deze problemen met z'n allen te erkennen? Hoeveel moed zullen we kunnen blijven opbrengen om na deze ongeziene besparingsronde toch te blijven doorgaan?Het stormt in mijn hoofd en met mij in vele hoofden van andere apothekers, artsen, kinesitherapeuten, tandartsen, verpleegkundigen! Is er licht aan het einde van deze ellendige economische-crisistunnel? Hebben we nog moed en energie over om te zoeken naar constructieve en duurzame oplossingen? VernieuwingÉén ding weet ik zeker: we zullen het zelf moeten doen, en liefst zo snel mogelijk, nu we er nog de kracht voor hebben. Hoe weet ik nog niet zo zeker, maar wat ik wel weet, is dat we dit samen met de overheden zullen moeten doen. En dat diezelfde overheden de politieke moed moeten hebben om oplossingen op lange termijn tijdig te bespreken met de betrokkenen en niet, zoals nu tijdens een begrotingsconclaaf met éénzijdige besparingen af te komen.Het stormt in mijn hoofd. Apothekers maken momenteel een zeer moedige professionele bocht naar vernieuwing. In de apotheek wordt hard gewerkt om het gekende model van "afleveraar van geneesmiddelen en verkoper van producten" te veranderen.Het begrip "huisapotheker" is geen hol begrip meer.Apothekers positioneren zich steeds meer als "zorgverstrekkers die de patiënt helpen om geneesmiddelen verstandig en optimaal te gebruiken". Diensten die kaderen in "farmaceutische zorg" worden steeds belangrijker: Bovendien kan de huisapotheker een cruciale rol spelen in het preventiebeleid en tegelijk de burger met een zorgvraag oriënteren naar de best mogelijke oplossing/zorg.Het "zorgmodel" verandert en er worden ook veel meer gegevens uitgewisseld via eGezondheidsdiensten.Dubbele garantieVandaag wordt de apotheker vooral vergoed via een honorarium per afgeleverd doosje. Dat moet veranderen, teneinde de apotheker te vergoeden voor de diensten die hij levert aan de patiënt, inclusief sensibilisatie en preventie, het uitwisselen van gegevens en samenwerken met andere zorgverstrekkers.Dat wil in de huidige context zeggen: verschuiven binnen de bestaande budgetten.Maar geen zinnige ondernemer zal akkoord zijn om zijn huidig inkomen los te laten, zonder vertrouwen en garanties in het nieuwe vergoedingsmodel. Daarom verdedigen apothekers een model van 'dubbele garantie':Elk jaar stellen alle partijen samen een lijst op van nieuwe diensten, waarvoor de vergoeding volledig wordt geregeld. Naarmate er geld vrijkomt door het afbouwen van het huidige vergoedingsmodel, worden die nieuwe diensten automatisch vergoedbaar, tot de limiet van het afgesproken budget bereikt wordt (want alles wat erboven gaat, moeten ze sowieso terugbetalen).Op deze manier worden drie problemen ineens opgelost:In deze context is het evident dat de huidige besparingsmaatregel van deze regering om het honorarium voor Hoofdstuk IV gewoon "af te pakken", nefast is. Want dat deel van het budget stond precies op de eerste rij om een dergelijke verschuiving te gaan maken. Tevens zullen we in een nieuw overlegmodel van "na de 6e staatshervormingsperiode" met de verschillende overheden de dialoog moeten aangaan voor een duurzaam businessmodel waar ondernemerschap en sociaal engagement hand in hand gaan.