De begroting is rond. Wat er al een tijdje zat aan te komen, is bewaarheid geworden: serieuze besparingen in de gezondheidszorg.

Wederom worden ook de artsen niet gespaard. Ook zij zien opnieuw een deel van hun index voor 2017 door hun neus geboord.

Dat er bespaard moest worden, daar is iedereen het zowat over eens. We hebben de zware crisis van 2008 gehad, waarvan we nog lang niet hersteld zijn. We hebben de vergrijzingsgolf, waarvan de betaalbaarheid in de toekomst door een aantal deskundigen serieus in vraag wordt gesteld (zie prof. Vuchelen). Er is de competitiviteit van onze bedrijven, waarvan de regering wel zegt dat die op het Europese niveau aan het komen is, maar in de feiten toch achterwege blijft. Bedrijven blijven noodzakelijke investeringen in ons land uitstellen, onder meer door de te hoge loonkost. Er zijn de recente ontslagen bij een aantal banken en verzekeraars. En ik kan zo nog een tijdje doorgaan.

Een goede gezondheidszorg staat of valt met een deskundig en kwalitatief sterk medisch korps. Het spreekt voor zich dat er tegenover kwaliteit een zekere prijs mag staan. Hulpverleners die onvoldoende naar waarde worden geschat en ondergewaardeerd worden, zullen op den duur ook de goesting verliezen om er nog voor te gaan.

Blijkbaar zijn we een dankbare prooi voor de overheid.

Wederom is deze regering erin geslaagd de artsen tegen zich in het harnas te jagen. Reeds jaren aan een stuk moeten artsen lijdzaam toezien hoe opnieuw aan hun index wordt geraakt. Pas op, het gaat hier niet over een eenmalige zet, dit manoeuvre is in het verleden reeds verschillende keren ingezet om gaten in de begroting te vullen.

Blijkbaar zijn we een dankbare prooi voor de overheid. Een overheid die op de koop toe niet slim is. Ze zoekt de gemakkelijkste weg om haar besparingsdrift bot te vieren. Ze denkt dat de artsen wel zullen blijven zwijgen en hun indexverlies braafjes slikken.

Ik roep bij deze dan ook alle artsen bonden op om hier fel verzet tegen aan te tekenen. Als we het hierbij zomaar laten, dan geven we impliciet het signaal dat we het allemaal wel niet zo erg vinden.

Ik vrees echter dat deze oproep maar gedeeltelijk zijn effect zal hebben. Er zijn te veel groeperingen die geen belang hebben bij een heftig verzet.

Mochten de werknemers gedurende jaren op deze wijze behandeld worden, het kot zou te klein zijn. Het land zou volledig lam gelegd worden. Massale stakingen zouden uitbreken. De bonden zouden serieus op tafel kloppen...

Dr. Wouter Van den Abeele, Zelzate

De begroting is rond. Wat er al een tijdje zat aan te komen, is bewaarheid geworden: serieuze besparingen in de gezondheidszorg.Wederom worden ook de artsen niet gespaard. Ook zij zien opnieuw een deel van hun index voor 2017 door hun neus geboord.Dat er bespaard moest worden, daar is iedereen het zowat over eens. We hebben de zware crisis van 2008 gehad, waarvan we nog lang niet hersteld zijn. We hebben de vergrijzingsgolf, waarvan de betaalbaarheid in de toekomst door een aantal deskundigen serieus in vraag wordt gesteld (zie prof. Vuchelen). Er is de competitiviteit van onze bedrijven, waarvan de regering wel zegt dat die op het Europese niveau aan het komen is, maar in de feiten toch achterwege blijft. Bedrijven blijven noodzakelijke investeringen in ons land uitstellen, onder meer door de te hoge loonkost. Er zijn de recente ontslagen bij een aantal banken en verzekeraars. En ik kan zo nog een tijdje doorgaan.Een goede gezondheidszorg staat of valt met een deskundig en kwalitatief sterk medisch korps. Het spreekt voor zich dat er tegenover kwaliteit een zekere prijs mag staan. Hulpverleners die onvoldoende naar waarde worden geschat en ondergewaardeerd worden, zullen op den duur ook de goesting verliezen om er nog voor te gaan.Wederom is deze regering erin geslaagd de artsen tegen zich in het harnas te jagen. Reeds jaren aan een stuk moeten artsen lijdzaam toezien hoe opnieuw aan hun index wordt geraakt. Pas op, het gaat hier niet over een eenmalige zet, dit manoeuvre is in het verleden reeds verschillende keren ingezet om gaten in de begroting te vullen.Blijkbaar zijn we een dankbare prooi voor de overheid. Een overheid die op de koop toe niet slim is. Ze zoekt de gemakkelijkste weg om haar besparingsdrift bot te vieren. Ze denkt dat de artsen wel zullen blijven zwijgen en hun indexverlies braafjes slikken.Ik roep bij deze dan ook alle artsen bonden op om hier fel verzet tegen aan te tekenen. Als we het hierbij zomaar laten, dan geven we impliciet het signaal dat we het allemaal wel niet zo erg vinden.Ik vrees echter dat deze oproep maar gedeeltelijk zijn effect zal hebben. Er zijn te veel groeperingen die geen belang hebben bij een heftig verzet.Mochten de werknemers gedurende jaren op deze wijze behandeld worden, het kot zou te klein zijn. Het land zou volledig lam gelegd worden. Massale stakingen zouden uitbreken. De bonden zouden serieus op tafel kloppen...Dr. Wouter Van den Abeele, Zelzate