Willen jullie meer of minder stageplaatsen in 2018? Meer, meer! Oké, dat is dan geregeld..." Een kleine persiflage op een ondertussen beruchte uitspraak van een omstreden Nederlands politicus. Maar wel mooi toepasbaar op de houding van de vele overheden die dit land rijk is in verband met de dubbele cohorte artsen die in 2018 afstudeert. Al jaren is het een bekend gegeven.
Er is al liters inkt over gevloeid en er liggen ook een aantal denksporen voor. Zo is de Hoge Raad voor Geneesheren-Specialisten er voorstander van om 'slapende' stageplaatsen te activeren. Tevens wil de Raad buitenlandse stages intensifiëren en een kader creëren voor klinisch wetenschappelijk onderzoek als onderdeel van de opleiding. Op zich natuurlijk geen foute adviezen en minister De Block lijkt geneigd ze op te volgen (maar wanneer?). Alleen, het volstaat allemaal niet. Zonder bijkomende middelen blijft het activeren van slapende stageplaatsen een louter papieren regeling. In de praktijk laat het artsen op zoek naar een stageplaats toch in de kou staan.
De frustratie en boosheid van de assistenten in opleiding is zeer goed te begrijpen.
Toegegeven, de problematiek is complex. Visies en belangen staan vaak diametraal tegenover elkaar. En 2018 aangrijpen om openstaande knelpuntspecialismen in te vullen, is zeker niet evident. Assistenten in een bepaalde richting dwingen, kan natuurlijk niet. Al was het maar omdat - alle goede herijkingsvoornemens ten spijt - nefrologie tot nader order nog altijd vele malen lucratiever is dan pakweg geriatrie.
En de overheid, die draalt. Het kabinet De Block is zich bewust dat er iets moet gebeuren en dat hiervoor extra centen nodig zijn. Of het geld in een besparingscontext effectief gevonden wordt, is een andere kwestie. Hoe dan ook: alles is beter dan niets doen zoals nu het geval is. Onze vroede bewindsvoerders weten dat 2018 niet meer ver af is. Al is het nog de vraag of de regering in de tweede helft van de legislatuur niet stilaan overschakelt op uitbolmodus. De frustratie en boosheid van de assistenten in opleiding is dan ook zeer goed te begrijpen.
Er is al liters inkt over gevloeid en er liggen ook een aantal denksporen voor. Zo is de Hoge Raad voor Geneesheren-Specialisten er voorstander van om 'slapende' stageplaatsen te activeren. Tevens wil de Raad buitenlandse stages intensifiëren en een kader creëren voor klinisch wetenschappelijk onderzoek als onderdeel van de opleiding. Op zich natuurlijk geen foute adviezen en minister De Block lijkt geneigd ze op te volgen (maar wanneer?). Alleen, het volstaat allemaal niet. Zonder bijkomende middelen blijft het activeren van slapende stageplaatsen een louter papieren regeling. In de praktijk laat het artsen op zoek naar een stageplaats toch in de kou staan.Toegegeven, de problematiek is complex. Visies en belangen staan vaak diametraal tegenover elkaar. En 2018 aangrijpen om openstaande knelpuntspecialismen in te vullen, is zeker niet evident. Assistenten in een bepaalde richting dwingen, kan natuurlijk niet. Al was het maar omdat - alle goede herijkingsvoornemens ten spijt - nefrologie tot nader order nog altijd vele malen lucratiever is dan pakweg geriatrie.En de overheid, die draalt. Het kabinet De Block is zich bewust dat er iets moet gebeuren en dat hiervoor extra centen nodig zijn. Of het geld in een besparingscontext effectief gevonden wordt, is een andere kwestie. Hoe dan ook: alles is beter dan niets doen zoals nu het geval is. Onze vroede bewindsvoerders weten dat 2018 niet meer ver af is. Al is het nog de vraag of de regering in de tweede helft van de legislatuur niet stilaan overschakelt op uitbolmodus. De frustratie en boosheid van de assistenten in opleiding is dan ook zeer goed te begrijpen.
