Zo is er al de ongelooflijke soap omtrent de wijze waarop het Riziv toestond dat een 'bug' zomaar de laatste zweem van democratie in het "medebeheer en overleg" totaal naar de prullenmand heeft verwezen.

Nu, het vertrouwen in de democratische waarden van Medicomut en aanverwante structuren is bij het SVH nooit groot geweest: we hebben immers altijd aangeklaagd dat de huisartsenstem er vooraf al 'structureel' gesmoord is.

Dat een verschuiving van een zetel van AADM richting BVAS ging gebeuren, hebben we bij het SVH ook zien aankomen. Meer nog: we begrijpen zelfs de motivatie van de huisartsen die nu een andere stem uitbrachten. BVAS is inderdaad de laatste vereniging die nog volop de verdediging van zelfstandige artsen als 'vrij beroep' verdedigen. Wie enkele jaren als huisarts actief was, ervaart immers waarom dat nodig is: huisartsen worden vooral gewaardeerd wanneer ze zich voldoende onafhankelijk opstellen ten opzichte van overheid en ten opzichte van ziekenfondsen.

Dat we als artsen daarom een rol van 'zelfstandige ondernemer' moeten opnemen: dat hebben we in onze opleiding nooit geleerd. En naar mijn mening ontbreekt dat besef bij de nieuw afstuderende generaties nog meer.

Een goede 15 jaar geleden ontstond bij de toenmalige Vlaamse huisartsenleiders het besef dat er een einde moest gemaakt worden aan de toen heersende versnippering. Dat besef, dat idee groeide in de Domusbeweging. Het doel: de vorming van een eenheidsvereniging, waarin alle huisartsen zich thuis voelen, waarin naast wetenschappelijke werking en kringondersteuning er evenzeer ruimte zou zijn voor echte beroepsverdediging van huisartsen. Beroepsverdediging ook die moet uitgaan van eigen sterkte.

Als ik lees dat AADM het verlies van een zetel betreurt, dan kan ik slechts besluiten dat de idealen van 15 jaar geleden overboord werden gekieperd

De oprichting van Domus Medica had daarvan het sluitstuk moeten zijn. Als ik vandaag lees - Artsenkrant 2550 p.7 - op welke wijze AADM het verlies van een zetel betreurt, dan kan ik slechts besluiten dat de idealen van 15 jaar geleden overboord werden gekieperd.

Roel Van Giel, voorzitter van Domus Medica, komt in zijn analyse niet verder dan "verder werken om nog meer huisartsen te overtuigen". Durft hij dan niet op zoek gaan naar de fouten of tekortkomingen van Domus Medica van de voorbije vier jaar? Ik weet dat voldoende huisartsen hem het nochtans lieten weten. In de mooie theorieën die Domus als 'programma' naar voren schoof, ontbrak het immers al te vaak aan aandacht voor de solo-huisarts. Zelfs als we erkennen dat die solo-huisarts tot een uitstervend ras behoort: vandaag verzetten die solowerkers nog steeds een overgroot deel van het huisartsenwerk.

Tijdens de voorbije vier medicomutjaren van de AADM-ploeg werd meermaals gevraagd welke rol AADM daar speelde? Verdediger van patiëntenbelangen? Of durfden ze ook als artsensyndicaat optreden? Ook wij vinden dat de patiënt de 'natuurlijke' bondgenoot van de huisarts is. In Medicomut en aanverwante organen daarentegen is het pleiten voor patiëntenbelang vooral een achternalopen van overheid of ziekenfondsen.

Erger is het nog gesteld met de analyse die Dieter Vercammen, voorzitter Artsenbelang, maakt. Wanneer hij betreurt dat ze niet voldoende specialisten hebben kunnen overtuigen, dan ontkent hij meteen de decennia-oude huisartseneis om een huisartsensyndicaat als representatief te erkennen. Het overtuigd zijn van eigen sterkte bij huisartsen ontbreekt volkomen. Ook Artsenbelang werd slechts opgericht met dat doel voor ogen. Dat AADM - Artsenbelang en Domus Medica samen - heeft toegestaan dat bij volgende syndicale verkiezingen nog sterker enkel 'gemengde' syndicaten mogen deelnemen: dat blijft voor mij de grootste desillusie van wat Domus Medica - AADM in vorige mandaatperiode uitspookte. De klok hebben ze wat dat betreft ongeveer 50 jaar teruggedraaid...

Zo is er al de ongelooflijke soap omtrent de wijze waarop het Riziv toestond dat een 'bug' zomaar de laatste zweem van democratie in het "medebeheer en overleg" totaal naar de prullenmand heeft verwezen. Nu, het vertrouwen in de democratische waarden van Medicomut en aanverwante structuren is bij het SVH nooit groot geweest: we hebben immers altijd aangeklaagd dat de huisartsenstem er vooraf al 'structureel' gesmoord is.Dat een verschuiving van een zetel van AADM richting BVAS ging gebeuren, hebben we bij het SVH ook zien aankomen. Meer nog: we begrijpen zelfs de motivatie van de huisartsen die nu een andere stem uitbrachten. BVAS is inderdaad de laatste vereniging die nog volop de verdediging van zelfstandige artsen als 'vrij beroep' verdedigen. Wie enkele jaren als huisarts actief was, ervaart immers waarom dat nodig is: huisartsen worden vooral gewaardeerd wanneer ze zich voldoende onafhankelijk opstellen ten opzichte van overheid en ten opzichte van ziekenfondsen. Dat we als artsen daarom een rol van 'zelfstandige ondernemer' moeten opnemen: dat hebben we in onze opleiding nooit geleerd. En naar mijn mening ontbreekt dat besef bij de nieuw afstuderende generaties nog meer.Een goede 15 jaar geleden ontstond bij de toenmalige Vlaamse huisartsenleiders het besef dat er een einde moest gemaakt worden aan de toen heersende versnippering. Dat besef, dat idee groeide in de Domusbeweging. Het doel: de vorming van een eenheidsvereniging, waarin alle huisartsen zich thuis voelen, waarin naast wetenschappelijke werking en kringondersteuning er evenzeer ruimte zou zijn voor echte beroepsverdediging van huisartsen. Beroepsverdediging ook die moet uitgaan van eigen sterkte. De oprichting van Domus Medica had daarvan het sluitstuk moeten zijn. Als ik vandaag lees - Artsenkrant 2550 p.7 - op welke wijze AADM het verlies van een zetel betreurt, dan kan ik slechts besluiten dat de idealen van 15 jaar geleden overboord werden gekieperd. Roel Van Giel, voorzitter van Domus Medica, komt in zijn analyse niet verder dan "verder werken om nog meer huisartsen te overtuigen". Durft hij dan niet op zoek gaan naar de fouten of tekortkomingen van Domus Medica van de voorbije vier jaar? Ik weet dat voldoende huisartsen hem het nochtans lieten weten. In de mooie theorieën die Domus als 'programma' naar voren schoof, ontbrak het immers al te vaak aan aandacht voor de solo-huisarts. Zelfs als we erkennen dat die solo-huisarts tot een uitstervend ras behoort: vandaag verzetten die solowerkers nog steeds een overgroot deel van het huisartsenwerk. Tijdens de voorbije vier medicomutjaren van de AADM-ploeg werd meermaals gevraagd welke rol AADM daar speelde? Verdediger van patiëntenbelangen? Of durfden ze ook als artsensyndicaat optreden? Ook wij vinden dat de patiënt de 'natuurlijke' bondgenoot van de huisarts is. In Medicomut en aanverwante organen daarentegen is het pleiten voor patiëntenbelang vooral een achternalopen van overheid of ziekenfondsen. Erger is het nog gesteld met de analyse die Dieter Vercammen, voorzitter Artsenbelang, maakt. Wanneer hij betreurt dat ze niet voldoende specialisten hebben kunnen overtuigen, dan ontkent hij meteen de decennia-oude huisartseneis om een huisartsensyndicaat als representatief te erkennen. Het overtuigd zijn van eigen sterkte bij huisartsen ontbreekt volkomen. Ook Artsenbelang werd slechts opgericht met dat doel voor ogen. Dat AADM - Artsenbelang en Domus Medica samen - heeft toegestaan dat bij volgende syndicale verkiezingen nog sterker enkel 'gemengde' syndicaten mogen deelnemen: dat blijft voor mij de grootste desillusie van wat Domus Medica - AADM in vorige mandaatperiode uitspookte. De klok hebben ze wat dat betreft ongeveer 50 jaar teruggedraaid...